जळगाव मिरर | १२ डिसेंबर २०२५
देशाच्या राजकारणातून एक दुखदायक बातमी समोर आली आहे. देशाच्या राजकारणातील स्वच्छ, अभ्यासू आणि संयमी नेतृत्वासाठी ओळखले जाणारे माजी केंद्रीय गृहमंत्री शिवराज पाटील चाकूरकर यांचे आज पहाटे दुःखद निधन झाले. वयाच्या 90 व्या वर्षी, शुक्रवार, 12 डिसेंबर रोजी त्यांनी अखेरचा श्वास घेतला. गेल्या काही दिवसांपासून त्यांची तब्येत ढासळलेली होती. अल्प आजाराने त्यांचे निधन झाल्याची माहिती कुटुंबीयांकडून देण्यात आली. राजकारणातून काही वर्षांपासून ते पूर्णपणे निवृत्त होते. मात्र, त्यांच्या अनुभवी नेतृत्वाची, साधेपणाची आणि शिस्तबद्ध कार्यपद्धतीची ओळख आजही कायम आहे.
लातूर जिल्ह्यातील चाकूर तालुक्यातून उदयास आलेले शिवराज पाटील चाकूरकर हे नाव आज स्थानिक स्वराज्य संस्था, ग्रामीण विकास आणि शैक्षणिक क्षेत्रातील उपक्रमांमुळे व्यापकपणे चर्चेत आहे. शांत स्वभाव, स्पष्ट बोलणे आणि सातत्याने कामाला प्राधान्य देणारी वृत्ती ही त्यांच्या नेतृत्वशैलीची ओळख मानली जाते. राजकारणात प्रवेश केलेल्या अनेक नव्या चेहऱ्यांमध्ये शिवराज पाटील चाकूरकर हे व्यक्तिमत्त्व वेगळे ठरते, कारण त्यांनी सत्ता किंवा पदापेक्षा कामाला अधिक महत्त्व दिले आहे. चाकूर तालुक्यातील विविध सामाजिक उपक्रमांमध्ये त्यांचा सातत्याने सहभाग दिसतो आणि त्यामुळे ते एक विश्वासार्ह समाजनेते म्हणून ओळखले जातात. शिवराज पाटील चाकूरकर हे भारतीय राजकारणातील स्वच्छ, प्रामाणिक आणि अभ्यासू नेत्याचे प्रतीक मानले जातात. राज्यापासून दिल्लीतील सत्ता, केंद्रापर्यंत त्यांनी उच्च पदे भूषवली, पण तरीही त्यांनी कधीही आक्रमक राजकारणाचा अवलंब केला नाही.
शिवराज पाटील चाकूरकर यांचा जन्म साध्या शेतकरी कुटुंबात. कुटुंबाची आर्थिक स्थिती मर्यादित असली तरी शिक्षणाबाबत घरात नेहमी सकारात्मक वातावरण होते. लहानपणापासूनच शिस्त, मेहनत आणि प्रामाणिकपणा या मूल्यांचा त्यांच्या स्वभावावर खोलवर परिणाम झाला. ग्रामीण भागातील सामान्य विद्यार्थ्यांप्रमाणेच त्यांनी शिक्षणाची वाटचाल केली, पण शैक्षणिक गुणवत्तेबाबत ते सदैव कटाक्षाने प्रयत्नशील राहिले. त्यांचे प्राथमिक व माध्यमिक शिक्षण चाकूर तालुक्यातील स्थानिक शाळांमधून पार पडले. महाविद्यालयीन काळात त्यांना सामाजिक कामांची विशेष आवड निर्माण झाली. युवक मंडळे आणि विद्यार्थी संघटनांमध्ये काम करताना नेतृत्वाची ताकद त्यांच्यात विकसित झाली. ग्रामीण भागातील बेरोजगारी, पायाभूत सुविधांची कमतरता आणि शिक्षणात जाणवणाऱ्या अडचणी त्यांनी जवळून पाहिल्या. याच काळात समाजासाठी काहीतरी करायचे हे ध्येय त्यांच्या मनात घट्ट रुजले.




















